Rozwój leków wieloskładnikowych w inhalatorach pMDI wiąże się z wieloma wyzwaniami, którym można sprostać dzięki zastosowaniu nowoczesnych formulacji. Wykorzystanie fosfolipidowych cząstek... Czytaj więcej >

POChP wiąże się z istotnie zwiększonym ryzykiem chorób i incydentów sercowo-naczyniowych. Raport GOLD 2025 opisuje współzależność układu oddechowego i układu krążenia w POChP,... Czytaj więcej >

Jakie korzyści niesie ze sobą uproszczenie farmakoterapii POChP? Jak optymalizacja leczenia wziewnego wpływa na układ sercowo-naczyniowy? Nowe badanie SKOPOS MAZI wykazuje przewagę stosowania... Czytaj więcej >

Jakie są najważniejsze aktualizacje w raporcie GOLD 2025? Jak zmieniły się schematy leczenia farmakologicznego POChP? Podsumowanie znajdą Państwo w tym artykule.... Czytaj więcej >

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest jednym z najpoważniejszych problemów zdrowotnych na świecie. U pacjentów z POChP choroby sercowo-naczyniowe występują częściej niż w... Czytaj więcej >

Badania kliniczne to podstawowe narzędzie do udowodnienia bezpieczeństwa i skuteczności leku. Z uwagi na ograniczenia w prowadzeniu tego typu badań, w tym przede wszystkim kryteria... Czytaj więcej >

Stosowanie protokołu wypisu chorego hospitalizowanego z powodu zaostrzenia POChP pozwala na osiąganie korzystnych dla pacjenta rezultatów. Uzyskanie optymalnych efektów wymaga jednak prawidłowego... Czytaj więcej >

Depozycja płucna jest ważnym parametrem wpływającym na skuteczność leków wziewnych. Na depozycję wpływa szereg czynników, w tym wiele zależnych od siebie nawzajem, m in.: formulacja, w tym... Czytaj więcej >

Leki wziewne stanowią podstawę farmakoterapii chorób układu oddechowego, w tym przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP). Dla zapewnienia optymalnej efektywności terapii inhalacyjnej... Czytaj więcej >

Nawet 1 umiarkowane zaostrzenie przyspiesza progresję POChP i zwiększa ryzyko kolejnych zaostrzeń i zgonu. Coraz większą wagę przykłada się do optymalizacji terapii w celu zmniejszenia ryzyka... Czytaj więcej >

Depozycja płucna to jeden z ważnych czynników składających się na efektywność kliniczną leków wziewnych. Poniższy artykuł opisuje pierwsze badanie porównujące depozycję trzech wziewnych... Czytaj więcej >

Chorzy na POChP znajdują się w grupie szczególnego ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych, w tym zawału serca czy udaru. Z poniższego artykułu dowiedzą się Państwo więcej na temat związku... Czytaj więcej >

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to obecnie jedna z głównych przyczyn zgonów na świecie. Zaostrzenia POChP są kluczowymi zdarzeniami w przebiegu tej choroby, gwałtownie... Czytaj więcej >

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to obecnie 3. przyczyna zgonów na świecie. Szacuje się, że każdego roku na POChP może umierać ponad 3 miliony ludzi. Zaostrzenia POChP, będące... Czytaj więcej >

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest pełna paradoksów. Mimo że ciężkie zaostrzenie POChP ma podobne lub gorsze rokowania co zawał serca, to sam termin „zaostrzenie” jest mało... Czytaj więcej >

Zaostrzenie to najważniejszy czynnik przyspieszający progresję POChP. Obecnie coraz większą wagę przykłada się do optymalizacji farmakoterapii w celu zmniejszenia ryzyka zaostrzeń na jak... Czytaj więcej >

POChP to niezależny czynnik ryzyka chorób i incydentów sercowo-naczyniowych. Zaostrzenia POChP znacząco zwiększają ryzyko wystąpienia zawału serca, udaru i zgonu. W poniższym artykule... Czytaj więcej >

Optymalizacja farmakoterapii odgrywa bardzo ważny element leczenia POChP. W codziennej praktyce klinicznej występuje jednak problem z odpowiednio szybką eskalacją lub inicjacją leczenia... Czytaj więcej >

Zaostrzenie jest w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP) najbardziej istotnym zdarzeniem medycznym – pod względem rokowania dla pacjenta, przyszłego tempa progresji choroby oraz... Czytaj więcej >

W prezentacji omówiono najważniejsze oceny aktywności tocznia klinicznej jak SLEDAI-2K (Systemic Lupus Erythematosus Disease Activity Index 2000), BILAG (British Isles Lupus Activity Group), PGA (Physician Global Assessment) oraz kryteria odpowiedzi klinicznej jak SRI (SLE Responder Index) oraz BICLA (BILAG-based Composite Lupus Assessment) w kontekście dwóch badań klinicznych: TULIP-1 oraz TULIP-2. Kwestionariusz SLEDAI zawiera 24 pytania i jest dość łatwy do wypełnienia; zajmuje lekarzowi około 10 minut, zaś odpowiedź jest zero-jedynkowa. Kwestionariusz BILAG z kolei składa się z 97 pytań i istnieje 5 różnych odpowiedzi na każde z nich. Wymaga znacznie więcej czasu na wypełnienie (około 50 minut), dokładnego przeszkolenia zaś dla odczytania wyniku potrzebna jest specjalna aplikacja. BILAG ujmuje precyzyjnie dynamikę ciężkości objawów wewnątrz różnych narządów zajętych w toczniu. Prostą skalą oceny tocznia jest PGA, którą wypełnia lekarz na wizualnej skali od 0 do 3 jednostek. SRI-4 stanowi kryterium odpowiedzi, zaś liczba 4 oznacza, iż nastąpiło zmniejszenie wartości SLEDAI-4 o co najmniej 4 punkty względem wartości początkowej. Wymaga również wykonania dodatkowo kwestionariusza BILAG oraz PGA. Kryteria odpowiedzi BICLA wymagają również znajomości obu wymienionych kwestionariuszy (SLEDAI oraz BICLA i oceny PGA). Warunkiem niezbędnym jest poprawa we wszystkich 9 układach czy narządach, w których punktacja wskazywała na dość aktywną postać tocznia (punktacja A lub B) oraz iż nie było pogorszenia ze strony pozostałych narządów. Piśmiennictwo: 1. Mikdashi J, Nived O. Arthritis Res Ther. 2015;17:183. 2. Gladman DD, et al. J Rheumatol. 2002;29:288–91. 3. Ramsey-Goldman R, Isenberg DA. Arthritis Rheum. 2003;49:S225–33. 4. Furie RA, et al. Lancet Rheumatol. 2019;1:e208–219. 5. Furie RA, et al. Arthritis Rheum. 2009;61:1143–51. 6. Ceccarelli F, et al. Autoimmun Rev. 2015;14:601–8;.7. Castrejón I, Tani C, Jolly M, Huang A, Mosca. Clin Exp Rheumatol. 2014;32(5)(suppl 85):S85-S95.

Badania pochodzące z rzeczywistej praktyki lekarskiej są cennym uzupełnieniem naszej wiedzy. Z poniższej prezentacji dowiedzą się Państwo m.in. jaka jest częstość występowania astmy eozynofilowej na świecie (rejestr ciężkiej astmy ISAR), jaka jest skuteczność i bezpieczeństwo terapii benralizumabem w warunkach „real life”.

Jak bezpiecznie odstawiać doustne glikokortykosteroidy u chorych na ciężką astmę? Odpowiedź na to i wiele innych pytań znajdą Państwo w sesji pytań i odpowiedzi z udziałem wybitnych specjalistów: prof. Lucyny Papierskiej oraz dr n.med. Aleksandry Kucharczyk.

Jak bezpiecznie odstawiać lub redukować dawki doustnych glikokortykosteroidów z uwzględnieniem czynności kory nadnerczy? Pierwsze w Polsce zalecenia ekspertów dotyczące zasad postępowania u chorych z rozpoznaniem ciężkiej astmy leczonych przewlekle glikokortykosteroidami systemowymi przedstawia endokrynolog, profesor Lucyna Bednarek-Papierska w poniższym wykładzie.

... Czytaj więcej >

Zaostrzenie to najważniejsze zdarzenie medyczne w POChP – zarówno pod względem przyspieszania progresji choroby, jak i zwiększonego ryzyka zawału serca, udaru i zgonu. Prof. Sebastian Majewski wyjaśnia definicję i klasyfikację stopnia ciężkości zaostrzeń POChP.

Liczba eozynofilii we krwi obwodowej to najważniejszy biomarker w POChP. Ma on również znaczenie dla inicjacji i optymalizacji farmakoterapii, szczególnie włączania wziewnych glikokortykosteroidów. Więcej na ten temat opowiada prof. Joanna Chorostowska-Wynimko.

O co spytać pacjenta, zbierając wywiad pod kątem POChP, aby móc dobrać optymalną do potrzeb chorego terapię? Na to pytanie odpowiadają prof. Joanna Chorostowska-Wynimko i dr Rafał Dobek.

Zaostrzenie to najistotniejsze zdarzenie medyczne w POChP, wiążące się ze znacznymi konsekwencjami, w tym z istotnie większym ryzykiem zgonu. Mimo że wystąpienie poprzednich zaostrzeń jest najlepszym predyktorem kolejnych, również pacjenci objawowi bez takiej historii są narażeni na zaostrzenia POChP. O skali i konsekwencji zaostrzeń opowiadają prof. Joanna Chorostowska-Wynimko, prof. Robert Mróz i dr Rafał Dobek.

W przypadku wystąpienia zaostrzenia POChP ważne jest podjęcie przez pacjenta odpowiednich i wystarczająco szybkich działań. Duży odsetek pacjentów reaguje jednak w sposób opóźniony. Dr Małgorzata Farnik mówi o znaczeniu natychmiastowego działania po wystąpieniu zaostrzenia i edukacji pacjentów pod tym kątem.

Ustalenie historii zaostrzeń POChP jest kluczowe dla zaplanowania odpowiedniej terapii. Tymczasem, w codziennej praktyce klinicznej występuje problem ze zgłaszaniem tych zdarzeń przez pacjentów. O skali zjawiska niezgłaszania zaostrzeń POChP w Polsce i na świecie opowiada dr Małgorzata Farnik.

POChP to jedna z najczęściej występujących chorób płuc i trzecia przyczyna zgonów na świecie. Pomimo tego, w Polsce duża część chorych nie ma rozpoznania POChP, a u dużego odsetka pacjentów pojawia się ono zbyt późno, często nawet przy ciężkim stopniu obturacji. O paradoksach związanych z epidemiologią i diagnostyką POChP opowiada dr Rafał Dobek.