Co wiemy na temat skuteczności benralizumabu w astmie ciężkiej z polipami nosa?

Ciężka niekontrolowana astma stanowi istotne ryzyko dla pacjenta. Te zagrożenia są jeszcze większe w przypadku współistniejących polipów nosa.

Pacjenci z ciężką niekontrolowaną astmą mają:

• Częstsze zaostrzenia[1]
• Podwyższone ryzyko hospitalizacji[2] [3]
• 8 razy wyższe ryzyko zgonu[4]

Większość pacjentów z ciężką astmą, jak i pacjentów z polipami nosa charakteryzuje się zapaleniem typu 2[5]. Fenotyp eozynofilowy występuje z dużym prawdopodobieństwem nawet u 84%  chorych na ciężką astmę[6].

Obecność polipów nosa jest jedną z charakterystycznych cech astmy ciężkie o fenotypie eozynofilowym⁵ i wiąże się z takimi czynnikami jak:

Czy zatem leki biologiczne o celowanym działaniu przeciweozynofilowym (benralizumab) są skuteczne również w polipach nosa?

Na podstawie analizy danych pochodzących z badań rejestracyjnych, zidentyfikowano czynniki predykcyjne największej skuteczności benralizumabu.

To właśnie występowanie astmy z polipami nosa (a także stosowanie dGKS, rozpoznanie astmy w wieku dorosłym czy wartość  pre-BD FVC <65%) są czynnikami  determinującymi lepszą odpowiedź chorych na leczenie benralizumabem:

Badania rejestracyjne benralizumabu (SIROCCO, CALIMA) potwierdziły, że wyniki leczenia astmy ciężkiej (redukcja częstości zaostrzeń, poprawa parametrów spirometrycznych) były zdecydowanie lepsze w populacji chorych na astmę ze współistniejącymi polipami nosa[7] :

Podobne wyniki uzyskano ostatnio w badaniu obserwacyjnym real-life (RANS), w którym retrospektywnie  oceniano  skuteczność terapii benralizumabem  u chorych na ciężką astmę eozynofilową ze współistniejącymi polipami nosa[8]. 

Badania potwierdzają, że stosowanie benralizumabu w populacji chorych na ciężką astmę ze współistniejącymi polipami nosa pozwala na szczególnie dużą redukcję wskaźnika częstości zaostrzeń oraz poprawę kontroli astmy.

[1] Zeiger RS i wsp. J Allergy Clin Immunol Pract. 2016;4:120–129;
[2] Wang E i wsp. CHEST. 2020;157:790–804;
[3] Chen S i wsp. Curr Med Res Opin. 2018;34:2075–2088;
[4] Fernandes AGO i wsp. J Bras Pneumol. 2014;40:364–372;
[5]  Seccia V i wsp. J Pers Med. 2022;12:1096
[6]  Heaney LG i wsp. CHEST. 2021;160:814-830
[7] Bleecker ER i wsp. Eur Respir J. 2018.
[8] Le T i wsp. Plakat przedstawiony podczas konferencji ATS, 19–24 maja 2023 r.Waszyngton, DC. Plakat P603.